Toen mijn vriendin 5 jaar geleden naar Spanje emigreerde dacht ik; wat leuk en spannend voor haar. Voor mijzelf was het toen nog geen optie om in die richting te denken.
Na meerdere malen bij haar op bezoek te zijn geweest en als honden- en housesitter te zijn uitgenodigd, ook bij haar buren, werd de gedachte aan wonen daar steeds realistischer.
Rondrijden in de omgeving, genieten van het uitzicht, die zon en blauwe lucht, de warmte op je huid, lekker uit eten voor weinig en een café con leche iedere morgen. ’t Is gewoon anders, een andere vibe bij alles wat je doet. Uiteraard snap ik wel dat alles gewoon wordt en de bezoekjes en aanwezigheid daar nog uitzonderlijk waren. Toch was dit gevoel en deze gedachte genoeg om “ja” te zeggen. Ja, ik zou wel willen emigreren maar niet alleen.
Wat een geluk was het toen ik “hem“ tegenkwam en hij dezelfde wens en verlangen had. Alles viel op zijn plaats en een stevige basis is voelbaar en aanwezig. We kunnen op elkaar bouwen en steunen, we zien veranderingen als uitdagingen en avontuur. We gaan het samen aan.
Al heb ik het leven in Spanje in de buurt van Málaga geproefd, toch ben ik zeker dat ’t in Alicante ook zal smaken. Ik ga ’t ontdekken en beleven.