Wie La Nucia vandaag bezoekt, met haar keurige straatjes, moderne sportfaciliteiten en verzorgde wijken, kan zich nauwelijks voorstellen dat deze levendige gemeente ooit een klein, gehavend bergdorp was. De geschiedenis van La Nucia ontvouwt zich als een mozaïek van veerkracht, ambacht en een voortdurend zoeken naar evenwicht tussen verleden en toekomst.
Van Moorse wortels tot christelijke herovering
De oorsprong van La Nucia gaat terug tot de tijd van de Moorse overheersing. De naam zelf zou afgeleid zijn van het Arabische woord Naziha, dat ‘zuiver’ of ‘delicaat’ betekent. Deze betekenis resoneert nog altijd door in het karakter van de plaats: ingetogen, zorgvuldig, nooit opzichtig. Na de Reconquista in de dertiende eeuw, toen de christelijke koningen geleidelijk het gebied heroverden op de Moren, veranderde het lot van La Nucia drastisch. De herbevolking van de regio kwam langzaam op gang, vaak onder leiding van monastieke orden en lokale heren die nieuwe nederzettingen probeerden te stimuleren.
De stap naar zelfstandigheid
Officieel werd La Nucia in 1705 een zelfstandige gemeente, losgemaakt van de naburige stad Polop waartoe het eerder behoorde. Deze afscheiding was het resultaat van de inspanningen van lokale boeren die, moe van het betalen van belastingen aan externe machthebbers, hun eigen bestuur wilden. Deze stap markeerde het begin van een zelfstandig bestaan waarin landbouw de ruggengraat vormde van de gemeenschap.
Een agrarisch verleden vol innovatie
Gedurende de achttiende en negentiende eeuw was La Nucia een typisch agrarische samenleving. De heuvels rondom het dorp werden geterrasseerd, en de vruchtbare valleien vulden zich met boomgaarden vol amandelbomen, olijven en vooral citrusvruchten. Waterbeheer was in deze droge streek van levensbelang, en de inwoners van La Nucia 
ontwikkelden geavanceerde irrigatiesystemen — een kennis die zij deels hadden geërfd van hun Moorse voorgangers. De historische sèquies (waterkanalen) zijn nog steeds op sommige plekken te zien, stille getuigen van een tijd waarin water het meest kostbare bezit was.
Isolatie en emigratie tot de twintigste eeuw
La Nucia bleef tot ver in de twintigste eeuw een relatief geïsoleerde gemeenschap. De moeilijke bereikbaarheid zorgde ervoor dat tradities goed bewaard bleven, maar hield ook economische ontwikkeling tegen. De landbouw leverde genoeg op om te overleven, maar niet om te floreren. Veel jongeren trokken weg naar steden als Alicante en Valencia, op zoek naar werk en een beter leven.
Toerisme als motor van verandering
Pas in de jaren zestig, met de opkomst van het toerisme aan de Costa Blanca, begon er een kentering te komen. Hoewel La Nucia niet direct aan zee lag, profiteerde het dorp mee van de bloeiende economie in nabijgelegen plaatsen als Benidorm en Altea. Wegen werden verbeterd, huizen gerenoveerd en nieuwe voorzieningen gebouwd. Buitenlanders, op zoek naar rustiger alternatieven voor de drukke kustplaatsen, ontdekten de charme van La Nucia en begonnen zich in steeds grotere getale te vestigen. Wat begon als een handvol avontuurlijke pensionado’s uit Noord-Europa groeide in de decennia daarna uit tot een heuse internationale gemeenschap.
Een moderne gemeente met visie
Het gemeentebestuur speelde hierop in door actief te investeren in infrastructuur en voorzieningen. In plaats van een toevluchtsoord voor uitsluitend gepensioneerden te worden, profileerde La Nucia zich als een gemeente voor gezinnen, sporters en ondernemers. De bouw van het Ciudad Deportiva Camilo Cano aan het begin van de 21ste eeuw was daarbij 
een strategische zet. Dit sportcomplex, dat nu faciliteiten biedt voor meer dan veertig verschillende sporten, trok niet alleen topsporters, maar ook investeerders en jonge gezinnen die sport en kwaliteit van leven belangrijk vonden.
Traditie en cultuur in balans
Cultureel bleef La Nucia trouw aan haar wortels, maar wist ze tegelijkertijd ruimte te bieden voor vernieuwing. De oude tradities — zoals de jaarlijkse vieringen van San Rafael, met processies en volksfeesten — gingen hand in hand met nieuwe initiatieven, zoals internationale muziekfestivals en moderne kunstexposities. De bouw van het auditorium, Auditori de la Mediterrània, gaf het culturele leven een nieuwe impuls en zorgde ervoor dat La Nucia niet langer alleen werd gezien als een slaapdorp, maar als een centrum voor kunst en cultuur in de Marina Baixa.
Demografische verandering en internationalisering
Een bijzonder hoofdstuk in de recente geschiedenis is de grote demografische verandering die La Nucia heeft ondergaan. Tegenwoordig bestaat een aanzienlijk deel van de bevolking uit buitenlanders. Vooral Nederlanders, Belgen, Britten, Noren en Zweden hebben zich hier gevestigd. Deze internationale instroom heeft het dorp verrijkt, maar ook voor nieuwe uitdagingen gezorgd: tweetalige dienstverlening, het aanpassen van het onderwijs en het bewaren van de lokale identiteit in een steeds mondialere samenleving.
La Nucia vandaag de dag
In het straatbeeld weerspiegelt deze ontwikkeling zich subtiel maar onmiskenbaar. Naast de traditionele bakker en de lokale tapasbar vind je tegenwoordig ook internationale restaurants, buitenlandse supermarkten en zelfs scholen waar meerdere talen worden gesproken. Toch blijft de kern van La Nucia onmiskenbaar Spaans. Tijdens de dagelijkse markten klinkt het geroezemoes van de Valenciano-sprekende ouderen die hun inkopen doen, en tijdens de fiestas verandert het dorp in een bruisende zee van kleuren, geuren en geluiden waarin tradities fier overeind blijven staan.
Conclusie: een toekomst gebouwd op erfgoed
La Nucia heeft zich in de loop der eeuwen steeds opnieuw uitgevonden, zonder ooit zichzelf te verliezen. Van een bescheiden agrarisch dorpje dat vocht om zijn onafhankelijkheid, via een gesloten plattelandsgemeenschap, naar een moderne, kosmopolitische gemeente die haar wortels eert — La Nucia’s geschiedenis is een verhaal van aanpassing en karakter. Een plaats waar de echo’s van het verleden samenklinken met de belofte van de toekomst, en waar de zon elke dag een nieuwe bladzijde beschijnt.