De natuur van Guardamar: tussen duinen, bossen en lagunes
Guardamar del Segura, ooit een stadje in een gevecht met het zand, leeft vandaag de dag in een wonderlijk pact met de natuur. Waar vroeger de duinen als verstikkende geesten het land dreigden te verslinden, ligt nu een landschap dat even robuust als poëtisch is: een uitgestrekt tapijt van dennenbossen, glooiende zandheuvels, lagunes en de immer zingende rivier Segura die alles samenbindt. Hier heeft de natuur niet alleen overleefd, maar ook een eigen verhaal geweven — een verhaal van geduld, veerkracht en onverwachte schoonheid.
Parque Alfonso XIII: het groene hart
De kern van deze natuurlijke rijkdom is zonder twijfel het Parque Alfonso XIII, genoemd naar de koning die eind 19e eeuw de aanleg ervan ondersteunde. Dit immense dennenbos — de Pinada zoals de locals het liefkozend noemen — strekt zich uit langs de kust en vormt een groene muur tegen de eeuwige honger van het zand. De man die dit huzarenstukje realiseerde, Francisco Mira y Botella, wordt nog altijd geëerd; zijn borstbeeld waakt bij de ingang van het park als een stille hoeder.
Wandelend onder de geurige parasoldennen, die met hun brede kronen als groene parasols tegen de zon beschermen, ervaar je een merkwaardige rust. Hier zingt de wind in de naalden, dartelen vlinders tussen de varens en speelt het licht met de kronkelige stammen. Tussen de bomen groeit een mozaïek van mastiche struiken, rozenstruiken, jonge palmbomen en zeedistels. In het voorjaar breekt het park open in een explosie van kleuren, wanneer wilde bloemen als klaprozen en blauw duinvlas de zanderige bodem omtoveren 
tot een levend schilderij.
Dierenleven in het bos en op de duinen
Maar niet alleen planten vonden hier hun toevlucht. De Pinada is ook het domein van talloze dieren. Wie in de vroege ochtend zijn schoenen inruilt voor stilte, ziet misschien wel een rode eekhoorn omhoog schieten langs een dennenstam, of hoort het ijle geroep van een kleine bonte specht die driftig op zoek is naar insecten in het hout. Soms zweeft een torenvalk roerloos boven de open plekken, speurend naar argeloze muizen. In de schemering komen de geheimzinnige bewoners tevoorschijn: bosuilen, met hun zachte, melancholische roep, en kleinere nachtdieren zoals egels en mangoesten.
De duinen van Guardamar: levend zandlandschap
Grenzend aan de Pinada strekt zich een ander natuurwonder uit: de duinen van Guardamar. Ooit een ontembare kracht, nu een beschermd gebied van zeldzame schoonheid. De duinen bewegen nog altijd langzaam, bijna onmerkbaar, als levende bergen van zand die in eeuwige dans zijn met de wind. Hier groeien taaie pioniersplanten die tegen zout, wind en droogte bestand zijn: zeekraal, zandduinriet en hondsdraf. De geur van zout en hars hangt als een onzichtbare sluier in de lucht.
Vogels in trek en rust
Vogels voelen zich hier thuis in een paradijs dat hen alles biedt: voedsel, schuilplaatsen en veilige nestplekken. Tussen de struiken hoor je het muzikale gekwetter van graspiepers, en op de rand van het duin strijkt soms een sierlijke lepelaar neer. In de trekperiodes verandert de lucht boven Guardamar in een levendig schouwspel, wanneer duizenden vogels uit 
Afrika neerstrijken om te rusten of te nestelen.
De rivier Segura en haar oeverlandschap
En dan is er nog de rivier zelf: de Segura, die na zijn lange tocht vanuit de bergen bij Guardamar eindelijk de zee kust. Langs de oevers vinden we een ander ecosysteem: natte gebieden, moerassen en rietvelden die pulseren van leven. In de rustige wateren dartelen kleine vissen als de Spaanse tandkarper, terwijl langs de randen blauwe reigers en zilverreigers als statige wachters sluipen op zoek naar een onoplettende prooi. Soms, als de avond valt en de wereld even stil lijkt te staan, kun je de plons horen van een otter die tussen het riet duikt — een zeldzaam, maar kostbaar gezicht.
Lagunas de La Mata y Torrevieja
Ten zuiden van Guardamar ligt bovendien het prachtige natuurpark Lagunas de La Mata y Torrevieja, een tweeling van zoutlagunes die het landschap een haast buitenaards karakter geven. De Laguna de La Mata, het dichtst bij Guardamar, is een mozaïek van open water, zoutvlakten en rietlanden. Hier bloeit een bijzondere flora, aangepast aan de extreme omstandigheden: zeekraalvelden, zoutminnende struiken en in het voorjaar hele tapijten van roze en witte bloemen.
De fauna in dit park is al even indrukwekkend. Flamingo’s, met hun sprookjesachtige silhouetten, foerageren in de ondiepe wateren. Hun roze veren lijken te dansen boven het zout. In de warmere maanden broeden er ook tal van andere bijzondere soorten, zoals steltkluten, zwarte ibissen en visdiefjes. Voor natuurliefhebbers is een wandeling hier een ontdekkingstocht vol verrassingen: vlinders, libellen, kleine zoogdieren en een orkest van kikkers dat ’s avonds het duister vult met hun gezang. 
Traditioneel cultuurlandschap tussen natuurgebieden
En niet te vergeten: tussen de duinen en de lagunes vind je nog kleine gebieden van traditioneel cultuurlandschap, waar de mens al eeuwenlang leeft in een broze harmonie met de natuur. Hier groeien eeuwenoude olijfbomen, granaatappelstruiken en vijgenbomen. Soms sta je ineens oog in oog met een eenzame herder en zijn geiten, als een levend beeld uit een tijd die elders allang verdwenen is.
Guardamar: waar natuur de hoofdrol speelt
In Guardamar is de natuur geen decor — zij is een hoofdrolspeler, een karakter dat de stad gevormd en beschermd heeft, maar ook telkens uitgedaagd. Het evenwicht is broos, maar het bestaat, als een levend testament van wat er mogelijk is wanneer mens en landschap elkaar niet bevechten, maar versterken.
En zo, tussen de geurige dennen, het spel van zand en wind, en het kabbelende water van de Segura, leeft Guardamar del Segura voort: een plaats waar de natuur niet alleen om je heen is, maar waar ze werkelijk een deel van je wordt, als je ervoor openstaat.