De natuur rondom l’Alfàs del Pi – een levend schilderij aan de Costa Blanca
Wie l’Alfàs del Pi slechts kent van het dorpsplein, de internationale gemeenschappen of de zonovergoten stranden van El Albir, doet zichzelf tekort. Want wie zich net buiten het bewoonde gebied begeeft, ontdekt een wereld waar de natuur nog altijd vrij ademt. Het landschap rondom deze gemeente, gelegen aan de voet van de machtige Sierra Helada en grenzend aan het blauwe tapijt van de Middellandse Zee, ontvouwt zich als een levend schilderij — ruw, wild, weelderig en verrassend gevarieerd.
Het meest prominente natuurgebied dat de gemeente haar karakter geeft, is het Parque Natural de la Serra Gelada – de Sierra Helada, letterlijk vertaald als 'Bevroren Bergen'. Een naam die klinkt als een paradox onder de Spaanse zon, maar die verwijst naar de bleke kleur van de kalksteenrotsen die bij zonsopkomst en -ondergang glinsteren alsof ze met rijp zijn bedekt. Dit indrukwekkende natuurpark, dat zich uitstrekt over de kust tussen Benidorm en l'Alfàs del Pi, is een van de weinige bergketens in Spanje die abrupt uit zee oprijst. Het is een grillig, dramatisch landschap, met hoge kliffen, diepe kloven en kronkelende paden die zich een weg banen door het mediterrane struikgewas.
De flora hier is typisch voor het warme, droge klimaat van de Costa Blanca, maar dankzij de afwisseling in hoogte, bodem en vochtigheid kent het gebied een verrassende biodiversiteit. Hier groeien geurende rozemarijnstruiken, jeneverbes, lavendel en de immer groene mastiekboom. In lager gelegen delen kom je de zilvergroene bladeren van olijfbomen tegen, terwijl hoger op de hellingen de Aleppodennen met hun karakteristieke parasolvorm zich vastklampen aan de rotsen. In de lente wordt het park getransformeerd 
in een levend tapijt van kleur: gele brem, paarse wilde irissen en rode klaprozen bloeien uitbundig, onder de blote hemel.
Maar het is niet alleen de plantenwereld die hier floreert. De Sierra Helada is een paradijs voor vogelliefhebbers. Boven de kliffen zweven vale gieren, haviken en af en toe een eenzame arend. Dichter bij zee nestelen stormvogels en jan-van-genten in de rotswanden. De lucht is gevuld met het scherpe gekrijs van meeuwen, die met de wind spelen als vliegers zonder touw. In de schemering laten de schuwe vos en de steenmarter zich soms zien, terwijl konijnen, eekhoorns en egels zich onder het struikgewas verstoppen.
Net buiten het park, richting de vruchtbare vlakte van l’Alfàs, ontvouwt zich een ander landschap. Hier geen steile kliffen of kale rotsen, maar glooiende hellingen met amandelbomen, citrusboomgaarden en uitgestrekte wijngaarden. In het voorjaar staan de amandelbomen in bloei, met hun tere witte en roze bloesem die de lucht zoet parfumeert. Het is een rustiek landschap dat herinneringen oproept aan een agrarisch verleden, waar de natuur en de mens eeuwenlang in harmonie samenleefden.
Op de grens van l’Alfàs en Altea ligt bovendien het natuurgebied van l'Albir, waar wandelpaden je leiden naar de vuurtoren van Punta Bombarda. Deze Ruta del Faro is misschien wel de populairste wandelroute van de regio – en niet zonder reden. Het pad slingert langs de kliffen, met op elke bocht nieuwe uitzichten op zee, op Benidorm in de verte, of op het robuuste silhouet van de Sierra Bernia. Onderweg passeer je ruige rotspartijen, geurige dennenbossen en plekken waar je met een beetje geluk 
dolfijnen kunt spotten in de zee beneden.
Wat verder landinwaarts ligt nog een pareltje verscholen: het barranco de Carbonera, een droge rivierbedding die bij hevige regenval plotseling tot leven komt. De kloof is diep uitgesleten en vormt een schuilplek voor tal van soorten — schildpadden, hagedissen, en zelfs de mysterieuze Ocellated lizard, een van de grootste hagedissoorten van Europa, voelen zich hier thuis. De vegetatie is robuust: espartogras, cactussen, venkel en stekelige struiken bepalen hier het decor.
Voor wie rust zoekt, zijn er talloze stille plekken waar je alleen het suizen van de wind hoort, het zachte geritsel van bladeren, het kabbelen van een beekje na regen. Voor de actieve bezoeker bieden de omliggende bergen uitdagende routes voor wandelen, trailrunning of mountainbiken. De paden van de Sierra Cortina en Puig Campana liggen op een steenworp afstand en bieden zowel beginnende wandelaars als ervaren klimmers eindeloze mogelijkheden.
In de schemering, wanneer de zon langzaam zakt achter de bergen en het licht goud kleurt, komt de natuur tot rust. De lucht kleurt oranje, de vogels zoeken hun nesten op, en een zwoele bries draagt de geur van dennenhars en zeezout met zich mee. Het is dan, op die stille momenten, dat je de ware ziel van l'Alfàs del Pi voelt – niet in stenen gebouwen of feestgedruis, maar in het zachte samenspel tussen land, zee en lucht.
Want l'Alfàs del Pi is niet alleen een plek om te wonen of te verblijven. Het is een plek om te ademen, om te luisteren naar het fluisteren van de wind door het riet, om te verdwalen in het ritme van de seizoenen. En wie zich openstelt voor die natuur, wie haar tijd gunt en aandacht, die ontdekt dat dit stukje Costa Blanca een veel rijker verhaal vertelt dan de folders en reisgidsen kunnen weergeven.