De natuur rond Aspe: steeneiken en bijeneters
Wie Aspe nadert vanuit het zuidoosten, ziet het landschap langzaam veranderen. De kustvlakte maakt plaats voor zacht golvende heuvels, doorsneden door droge rivierbeddingen en begroeid met een palet van groen en bruin dat voortdurend lijkt te verschuiven onder het licht van de zon. Hier, in het binnenland van de provincie Alicante, ontvouwt zich een natuur die even sober als krachtig is — een wereld van aromatische struiken, eeuwenoude bomen en een fauna die zich stil maar nadrukkelijk laat zien aan wie de tijd neemt.
Landschap van bergen en droge rivierbeddingen
Aspe ligt op een steenworp afstand van grotere plaatsen als Elche en Novelda, maar ademt een heel eigen ritme. De natuur is hier nooit ver weg. Zelfs wie zich midden in het dorp bevindt, hoeft slechts een paar minuten te lopen om tussen amandelbomen en olijfbomen te staan, of een pad in te slaan dat leidt naar het ruige hinterland van de Vinalopó Medio.
De directe omgeving van Aspe wordt bepaald door de rivier de Vinalopó, een grillige stroom die het grootste deel van het jaar droog ligt maar bij regenval plotseling tot leven komt. De rivier snijdt diepe geulen en barrancos — droge kloven — in het landschap. Deze barrancos zijn ecologisch waardevol: ze bieden beschutting voor kleine zoogdieren, zijn broedplaatsen voor vogels en vormen natuurlijke corridors voor migrerende soorten. 
Ten noorden van het dorp verheft zich de Sierra de las Águilas, een ruig kalkstenen gebergte met steile hellingen en verborgen grotten. Hier vinden wandelaars stilte en vergezichten, maar ook een subtiele biodiversiteit van mediterrane planten die zich hebben aangepast aan droogte, wind en zon.
De bodem is arm, maar dat weerhoudt de natuur er niet van om uitbundig te bloeien — zij het op haar eigen ingetogen manier.
Flora: geurende struiken en onverzettelijke bomen
De flora in de omgeving van Aspe is typisch voor het mediterrane binnenland: xerofiet, aromatisch en taai. Rozemarijn groeit er uit de spleten van rotsen, tijm vult de lucht met een kruidige geur en lavendel geeft in het voorjaar een paarsblauwe gloed aan de hellingen.
Op de vlakkere delen domineren landbouwpercelen, met name wijngaarden, olijfbomen en amandelbomen. Vooral in januari en februari is het een feest voor het oog wanneer de amandelbloesem uitbarst in een wolk van wit en lichtroze. 
In de meer natuurlijke zones stuiten wandelaars op Aleppo-dennen, johannesbroodbomen en hier en daar een steeneik die als een levend fossiel aan vroeger tijden herinnert. Deze bomen trotseren droogte en hitte en geven schaduw aan de fauna die zich in hun nabijheid ophoudt.
Fauna: bijeneter, genetkat en roofvogels
De dierenwereld van Aspe verraadt een verrassende rijkdom aan leven. In de vroege ochtend klinkt het heldere geroep van de bijeneter, een kleurrijke vogel met exotisch uiterlijk die elke lente terugkeert uit Afrika. Hij is geen zeldzaamheid meer in deze contreien, net als de hop, met zijn opvallende kuif en golvende vlucht.
Op rotswanden en in kloven huizen uilen en torenvalken. ’s Avonds, wanneer de zon het landschap in koperrood licht dompelt, verschijnen de schaduwen van vleermuizen boven de akkers, op jacht naar insecten.
Reeën komen in deze regio nauwelijks voor, maar kleinere zoogdieren zoals de genetkat, das en vos worden regelmatig gespot in de bergachtige delen van de gemeente. Ook hazen, egels en wilde konijnen maken deel uit van de lokale fauna — prooidieren die op hun beurt roofvogels aantrekken zoals de buizerd en soms zelfs de havik.
In de rivierdalen kunnen natuurliefhebbers met een scherp oog kikkers, padden en salamanders aantreffen, vooral in het voorjaar wanneer regenval tijdelijke poelen creëert. 
Barrancos en ecologische corridors
Een bijzonder kenmerk van het landschap rond Aspe zijn de barrancos — diepe, droge geulen die regenwater afvoeren naar de Vinalopó. Deze natuurlijke structuren herbergen niet alleen bijzondere microklimaten, maar vormen ook verbindingsroutes voor flora en fauna. In de luwte van de wanden groeien vaak varens, kleine orchideeën en mossen die elders in de regio zeldzaam zijn.
Een van de bekendste is de Barranco de Los Ojos, die niet alleen ecologisch interessant is, maar ook landschappelijk betoverend. De barranco vormt een ideale route voor een rustige wandeling in het voorjaar of najaar.
Daarnaast zijn er verspreid over het grondgebied van Aspe enkele natuurlijke bronnen te vinden, al zijn deze in de droge seizoenen vaak slechts symbolisch aanwezig. Toch vormen ze waardevolle ecosystemen, met libellen, vogels en een bijzondere flora die afhankelijk is van deze zeldzame vochtplekken.
Wandelroutes en natuurbeleving
Voor wie de natuur van Aspe actief wil beleven, zijn er diverse goed gemarkeerde wandelroutes. Een van de populairste is de Ruta del Agua, die volgt langs oude irrigatiekanalen, boomgaarden en uitkijkpunten over de vallei. Deze route combineert cultuurhistorie met landschappelijke schoonheid en biedt een uitstekend beeld van hoe de mens zich hier door de eeuwen heen heeft verhouden tot het droge landschap.
Een andere aanrader is de klim naar de Cueva del Tío Melchor, een natuurlijke grot met uitzicht over de vallei. De wandeling voert door een gebied met geurige struikvegetatie, zingende vogels en uitzicht op de besneeuwde toppen van de Sierra de Mariola op heldere dagen.
Mountainbikers vinden in de omgeving van Aspe ook diverse uitdagende paden. En wie het liever rustiger aan doet, kan in de schaduw van een johannesbroodboom gewoon genieten van de geluiden en geuren van deze droge, maar levendige wereld.
De natuur rond Aspe is geen groene oase in de klassieke zin van het woord. Het is geen tropisch paradijs, geen Alpenweide. Maar juist haar soberheid, haar weerbarstige schoonheid, maakt deze plek zo bijzonder. Hier leeft de natuur niet in overvloed, maar in balans — discreet, maar volhardend. Voor wie bereid is goed te kijken, ontvouwt zich een landschap dat even verstild als fascinerend is. Een plek waar tijd geen haast heeft, en waar de natuur nog de adem bepaalt van het land.