Natuur in en rondom Crevillent is als een palet van contrasten, een spel tussen dor en levend, tussen steen en groen. Je zou bij een eerste aanblik wellicht denken dat het landschap ruw en weerbarstig is – en dat is het ook – maar wie langer kijkt, wie stil blijft staan, merkt dat hier leven verscholen zit in elke rotsrichel, elk ravijn en elke zucht wind die vanaf de Sierra de Crevillent naar beneden rolt. Het is een natuur vol karakter, zoals de mensen zelf. Eerlijk, ruig, maar met een hart van goud.
De Sierra de Crevillent – ruggegraat van de streek
De imposante bergrug die zich ten westen van de stad uitstrekt, de Sierra de Crevillent, vormt de natuurlijke achtertuin van de plaats. Een stoere keten van kalksteen, getekend door de eeuwen, waar de toppen – zoals de Picatxo en de Puntal de Matamoros – tot ruim 800 meter boven zeeniveau reiken. Vanaf hier ontvouwt zich een spectaculair uitzicht: de stad beneden als een stippenpatroon, de Vinalopó-rivier die zich als een zilveren draad door het landschap weeft, en bij helder weer zelfs een glimp van de Middellandse Zee aan de horizon.
De Sierra is niet alleen indrukwekkend vanwege haar robuuste silhouet, maar ook vanwege de biodiversiteit die ze herbergt. Hier groeien planten die zich aangepast hebben aan de droge, zonovergoten omstandigheden: palmito’s, de enige inheemse Europese palmsoort, met hun waaiervormige bladeren die als kleine handjes de hemel lijken te groeten. Er is rozemarijn in overvloed, samen met tijm, lavendel, jeneverbesstruiken en de vaak stekelige, doch geurige mastiekboom (Pistacia lentiscus). In het voorjaar kleuren de hellingen
verrassend groen en bont door wilde bloemen en bloeiende struiken, die door de harde winters en droge zomers gehard zijn tot ware overlevers.
Fauna: tussen arenden en vossen
In dit gevarieerde landschap voelen ook tal van dieren zich thuis. Boven de kliffen cirkelen regelmatig steenarenden en haviken, op zoek naar prooi. De lucht is er vaak gevuld met het roepen van de alpenkraai, een slanke zwarte vogel met rode poten en snavel, die in kleine groepen tussen de rotsen scharrelt. Je hoort er het nerveuze gefluit van grauwe vliegenvangers en het opgewonden getik van rotszwaluwen die tegen de wind in hun nesten bewaken.
’s Nachts komt een andere wereld tot leven. Dan sluipen vossen en steenmarteren langs de droge rivierbeddingen op zoek naar voedsel, terwijl uilen – vooral de kleine steenuil – op lage takken jagen in het maanlicht. In de meer verborgen delen van het gebergte, waar schaduw en koelte heersen, kun je met geluk zelfs everzwijnen of de schichtige mouflons (wilde schapen) tegenkomen, al blijven deze dieren het liefst op afstand van menselijke drukte.
En dan is er natuurlijk het kleinere spul: gekko’s die over warme muren trippelen, sprinkhanen in alle vormen en maten, en kleurrijke vlinders die zich in het voorjaar laven aan de nectar van bloeiende distels.
Paraje Natural Municipal El Fondo d’Elx-Crevillent
Op de grens met Elche bevindt zich het bijzondere natuurgebied El Fondo (ook bekend als El Hondo), een waterrijk moerasgebied dat deels binnen de gemeentegrenzen van Crevillent ligt. Het vormt een adembenemend contrast met het dorre berglandschap: hier vind je lagunes, rietkragen en vogelrijke oevers die onderdeel uitmaken van een beschermd natuurpark van internationaal belang (Natura 2000).
Het gebied is een paradijs voor vogelliefhebbers. Flamingo’s staan statig in het ondiepe water, terwijl zilverreigers, purperkoeten, en roerdompen zich schuilhouden in het riet. In de winter arriveren duizenden trekvogels – waaronder smienten, pijlstaarten en zelfs de zeldzame marmergans – die in El Fondo een veilige rustplaats vinden. Het park beschikt over uitkijktorens en goed aangelegde wandelpaden, waardoor je in alle rust deze ornithologische rijkdom kunt bewonderen. Ook voor fietsers is dit een geliefde plek, met vlakke routes door het landschap die je langs glinsterende waterpartijen en weidse rietvelden voeren.
Cañada Joana – groene ader in de stad
Minder bekend, maar zeker de moeite waard, is de Cañada Joana, een natuurlijke corridor die dwars door Crevillent loopt. Het is een oude waterloop die tegenwoordig als groene zone is ingericht, met wandelpaden, rustbanken, bankjes onder pijnbomen en mediterrane begroeiing. Voor lokale bewoners is dit een geliefde plek voor een ochtendwandeling of
een rustige siësta in de schaduw. Kinderen rennen er over de paden, ouderen spelen domino op een stenen tafel, en de geur van dennennaalden hangt er als een herinnering aan vakanties van vroeger.
Wandelen en ontdekken
Voor wie houdt van stevige wandelingen of rustieke bergpaden, is Crevillent een uitvalsbasis van jewelste. De route PR-CV 108, ook wel de Sendero de la Vella, voert wandelaars langs olijfboomgaarden, verlaten herdershutten en diepe ravijnen. De klim naar het uitzichtpunt bij La Vella, met het kleine hermitaatje op de top, beloont je met een panorama dat zelfs de meest doorgewinterde reiziger stil krijgt. De route is gemarkeerd, goed onderhouden en in het voorjaar omzoomd door bloeiende amandelbomen.
Ook de Barranc dels Molins, een oude kloof met resten van historische watermolens, is een fascinerende plek waar natuur en cultuurgeschiedenis hand in hand gaan. Hier zie je hoe de natuur zich langzaam meester maakt van menselijke bouwwerken, terwijl water – wanneer het er is – als een fluisterend geheugen tussen stenen kabbelt.
Duurzaam en beschermd
Wat de natuur in en rond Crevillent misschien wel het meest bijzonder maakt, is het diepe besef bij de lokale bevolking van haar waarde. Steeds vaker ontstaan er initiatieven voor bescherming en educatie: van natuurexcursies voor schoolkinderen tot herintroductieprogramma’s voor bedreigde diersoorten. De stad investeert in milieuvriendelijke infrastructuur, zoals zonne-energie voor openbare verlichting langs de wandelpaden en het schoonhouden van de Sierra.
Crevillent mag dan op het eerste gezicht ruig en droog lijken, wie zijn ogen opent ontdekt een natuur die rijker, gelaagder en verrassender is dan je zou vermoeden. Hier leeft alles met de seizoenen mee: de bloemen openen hun kelken pas als de regen komt, de vogels migreren volgens eeuwenoude routes, en zelfs de wind lijkt zijn weg te kennen door het rotsachtige labyrint van de Sierra. Het is een landschap dat niet direct zijn geheimen prijsgeeft, maar zich opent voor wie durft te kijken, te luisteren en te voelen. En wie dat doet, zal merken dat de ware schoonheid van Crevillent niet luid schreeuwt – ze fluistert.