Tussen dennen, esparto en eeuwige heuvels
Wie Tibi nadert vanuit de richting van Castalla of Xixona, merkt al snel hoe het landschap verandert. De drukte van de kust maakt plaats voor glooiende heuvels, geurige dennenbossen en droge rivierbeddingen waar het mediterrane licht zijn eigen spel speelt. De omgeving van Tibi, gelegen aan de voet van de Sierra del Maigmó, is een oase van rust en natuur – een bijna vergeten stuk Alicante dat zich niet opdringt, maar langzaam openbaart aan wie er oog voor heeft.
Tibi ligt op ongeveer 500 meter boven zeeniveau, in een overgangsgebied tussen de Sierra del Maigmó en de Sierra de la Carrasqueta. Deze ligging maakt het gebied bijzonder rijk aan landschappen: kalksteenhellingen waar tijm en rozemarijn woekeren, diepe ravijnen waar roofvogels cirkelen, en beboste bergflanken die in het voorjaar de geur van pijnboomnaalden vermengen met wilde lavendel.
Een thuis voor steenarenden en vossen
Het natuurgebied rond Tibi herbergt een verrassend grote diversiteit aan fauna. In de vroege ochtend kun je op de hoger gelegen paden de doffe roep van de búho real (de oehoe) horen, terwijl steenarenden statig over de bergruggen zweven. In de lagere delen van de vallei schieten vossen, wilde konijnen en af en toe een das weg tussen de struiken. Ook hazelwormen en hagedissen zijn veelgeziene bewoners in het warme seizoen.
Voor vogelliefhebbers is Tibi een klein paradijs. De oude dennenbossen trekken zwartkopmezen, spechten en gaaien aan, terwijl in open velden roodborsttapuiten, grauwe
klauwieren en bijeneters neerstrijken. In het voorjaar wordt de lucht gevuld met een kakofonie van vogelgeluiden – een levend bewijs dat de natuur hier haar plek nog niet heeft opgegeven.
Plantenrijkdom tussen droogte en schaduw
De flora in deze streek vertelt een verhaal van aanpassing en overleving. Veel voorkomende planten zijn typisch mediterraan: tijm, rozemarijn, espartogras en brem. In de vochtiger delen nabij de oude rivierbeddingen groeien wilgen, populieren en riet, terwijl de droge hellingen volstaan met palmito (dwergpalm), agaves en vijgcactussen.
Bomen vormen het geraamte van het landschap. Grove dennen overheersen op de hogere hellingen, maar ook steeneiken en johannesbroodbomen tref je hier aan, soms eeuwenoud en met grillige stammen die getuigen van droge zomers en schrale winters. Op verlaten landbouwterrassen groeien amandel- en olijfbomen, vaak verwilderd maar nog altijd bloeiend in het vroege voorjaar. In maart en april kleuren deze bomen de heuvels zachtroze en zilvergroen – een haast poëtisch tafereel.
De groene long van Tibi: Maigmó-Tibi Corridor
Tibi maakt deel uit van een belangrijk ecologisch verbindingsgebied, de zogenoemde Maigmó-Tibi ecologische corridor. Dit is een door de Valenciaanse overheid erkend natuurgebied dat biodiversiteit moet waarborgen tussen grotere natuurparken. Deze corridor is niet alleen van belang voor de flora en fauna, maar ook voor wandelaars en 
natuurliefhebbers, die via eeuwenoude paden toegang krijgen tot vergeten kloven, stille bergruggen en verborgen uitzichtpunten.
De GR-330, een van de grote wandelroutes van de provincie, doorkruist dit gebied en loopt langs een deel van de eeuwenoude dam van Tibi. Het is een route waar wandelaars en natuurliefhebbers nog echt alleen kunnen zijn met de natuur, begeleid door het ritmische gezoem van insecten en het knarsen van grind onder de schoenen.
Een landschap om in te ademen
De natuur rond Tibi is geen decor, maar een levend geheel dat zich in de loop van de seizoenen transformeert. In de zomer zijn de geuren intens en stoffig, de kleuren verzadigd en fel. In de winter hangt er een koele stilte over het landschap, terwijl het vroege ochtendlicht de mist over de dalen kleurt. Wie hier woont of wandelt, ontdekt dat stilte ook een geluid kan zijn – het geluid van de wind door de dennen, van een steentje dat losraakt, van een bij die een bloeiende tijmstruik opzoekt.
Tibi is daarmee niet alleen een plek op de kaart, maar ook een plek in de tijd. Een enclave waar natuur, geschiedenis en stilte samenkomen in een landschap dat uitnodigt tot vertraging en verwondering. En dat maakt deze plek zo bijzonder: niet alleen wat je ziet, maar ook wat je voelt wanneer je er bent.