Een dorp ontstaan uit stilte en geloof
Wie vandaag het rustige Hondón de las Nieves binnenwandelt, met haar witgepleisterde huizen, kerk met blauwe koepel en kronkelende steegjes, kan nauwelijks bevatten hoe lang de tijd hier al voet aan de grond heeft. De geschiedenis van het dorp is verweven met die van de regio Vinalopó Medio, waar landbouw, geloof en overlevingsdrang elkaar eeuwenlang in evenwicht hielden.
De wortels van Hondón de las Nieves reiken waarschijnlijk terug tot de middeleeuwse Moorse periode, waarin het dal een agrarisch centrum werd dankzij een fijnmazig irrigatiesysteem: acequias die water uit de bergen over de velden verdeelden. Na de christelijke herovering in de 13e eeuw werd het gebied opnieuw ingericht onder de kroon van Aragón en ontstond langzaam een katholieke gemeenschap met een sterk religieus karakter.
De kapel van Onze-Lieve-Vrouw van de Sneeuw
De naam van het dorp verwijst naar de Virgen de las Nieves, de beschermheilige van sneeuw. Volgens de overlevering leidde een wonderbaarlijke sneeuwval in Rome in augustus tot de bouw van een Mariabasiliek. Deze legende vond ook hier een plek. In de 17e eeuw werd in Hondón een kleine kapel gebouwd ter ere van deze heilige. Dit werd het religieuze hart van de gemeenschap.
Later werd de Parroquia Virgen de las Nieves vergroot en verbouwd, met als herkenningspunt de zachtblauwe koepel die het dorpssilhouet siert. Binnen is het eenvoudig,
sereen en vervuld van kaarslicht en devote stilte. Rond deze kerk groeide het dorp in religie én gemeenschapszin.
Van agrarisch gehucht tot zelfstandige gemeente
Tot de 19e eeuw was Hondón de las Nieves een gehucht onder het bestuur van Aspe. De afstand tot Aspe leidde tot onvrede: de inwoners wilden meer zeggenschap over hun water, landbouw en infrastructuur. In 1839 werd Hondón eindelijk een onafhankelijke gemeente. Een mijlpaal die nog altijd trots wordt herdacht en de basis legde voor het zelfbewuste karakter van het dorp.
De kracht van ambacht en landbouw
De 19e en vroege 20e eeuw waren tijden van wijnbouw, amandelen en olijven. Daarnaast waren er ambachtelijke beroepen: pottenbakkers, molenaars, smeden en schoenmakers. Aan de rand van het dorp draaiden molens en werkten almazaras — traditionele olijfoliefabrieken.
Het dorpsleven was eenvoudig maar rijk: op zomeravonden zat men op de stoep met verhalen en muziek. Elk seizoen had zijn eigen ritme en feesten, van de druivenoogst in september tot de amandelbloesem in februari. Deze cycli gaven het dorp een harmonie die nog voelbaar is.
Verlies en veerkracht in de twintigste eeuw
De 20e eeuw bracht onrust. Tijdens de Spaanse Burgeroorlog raakten families verdeeld en werd het kerkelijk leven tijdelijk onderbroken. Toch bleef het dorp grotendeels gespaard van hevig geweld en wist het zich na de oorlog langzaam te herstellen.
Ironisch genoeg bracht de opkomst van welvaart in de jaren ’60 en ’70 een nieuwe uitdaging: jongeren trokken naar de kust en de steden voor werk. Het dorp liep leeg, scholen sloten, akkers lagen braak. Een oudere generatie hield de tradities en het erfgoed in stand.
Een nieuwe fase: internationale herontdekking
Vanaf de jaren ’90 kwamen buitenlandse gezinnen en gepensioneerden het dorp herontdekken.
Aangetrokken door de rust, het klimaat en de huizenprijzen vestigden Britten, Belgen, Duitsers en Nederlanders zich in opgeknapte finca’s en oude dorpshuizen. Hun komst bracht nieuwe energie: taalscholen, tweetalige lessen, internationale evenementen en extra levendigheid op het plein.
Traditie in een modern jasje
Vandaag leeft Hondón de las Nieves tussen traditie en vernieuwing. De klokken luiden nog steeds, de Virgen de las Nieves wordt jaarlijks geëerd met processies en vuurwerk. Maar ook vind je moderne bakkers, kunstgalerieën, fietsverhuur en internetcafés.
De geschiedenis van Hondón is geen rechte lijn, maar een kronkelend pad van geloof, ambacht, verlies en herontdekking. Juist in die gelaagdheid schuilt de schoonheid van dit dorp: een plek waar oude verhalen en nieuwe dromen samenkomen onder de zon van Alicante.