Wat is er gebeurd
In de Alicantijnse wijk Carolinas Altas hebben vijftien gezinnen te horen gekregen dat ze misschien hun huis kwijtraken nadat twee woonblokken aan de Calle Pascual de la Mata (nummers 23 en 25) zijn verkocht aan een horecaonderneming uit Madrid. Volgens de bewoners volgden kort na de eigendomsoverdracht berichten aan huurders met aflopende contracten waarin het niet verlengen en een vertrekdatum werden aangekondigd. Er wordt gesproken over aanstaande verbouwingen, maar alternatieve huisvesting of huisvestingsafspraken ontbreken vooralsnog. Bij de appartementen doken intussen bouwvakkers op in gemeenschappelijke ruimtes en er is sprake van geplande camerabewaking, wat door bewoners als drukmiddel wordt gezien. In de panden wonen kinderen in schoolleeftijd, pasgeborenen en ouderen; voor deze gezinnen betekent onzekerheid over het huurcontract ook onzekerheid over schoolritmes, werk en mantelzorg.
Wat betekent dit
Voor Nederlandstalige bewoners en overwinteraars in Alicante raakt dit aan een bredere trend: een gespannen huurmarkt waarin doorverkoop en renovatieplannen soms botsen met de continuïteit van bewoners. Wie hier woont of een appartement huurt, merkt dat papieren details — contracttermijnen, verlengingsclausules, stilzwijgende vernieuwing, en de manier waarop communicatie verloopt — doorslaggevend zijn. In dit dossier hebben bewoners als collectief geprobeerd in overleg te gaan over aanpasbare, marktconforme huren, maar volgens hun uitlegging zonder respons. Intussen bereiden zij publieke stappen voor om aandacht te vragen en tegelijk de dialoog open te houden. Voor omwonenden en ouders is vooral de timing gevoelig: het schooljaar start, werkroosters lopen, en juist dan zijn verhuizingen het meest ontwrichtend. Daardoor verschuift de vraag van ‘mag het’ naar ‘hoe doe je dit zorgvuldig en menselijk’.
Vervolgstappen
In stadswijken als Carolinas Altas draait leefbaarheid om een mix van betaalbare huur, nabijheid van werk en voorzieningen, en vertrouwen dat thuis een stabiele basis blijft. Wanneer investeringen in gebouwen niet gepaard gaan met transparante plannen voor bewoners, ontstaat frictie die buurten uit balans kan brengen. In dit geval hebben de betrokken gezinnen, georganiseerd met een lokaal wooncollectief, een persmoment aangekondigd om hun situatie toe te lichten en opnieuw te pleiten voor redelijke verlengingsopties. Voor wie zelf huurt of verhuurt, is dit een signaal om contractuele afspraken scherp te bekijken en tijdig met elkaar aan tafel te gaan. En voor de stad ligt hier de bekende evenwichtsoefening: ruimte voor renovatie zonder het sociale weefsel te breken waar scholen, zorg en kleine bedrijven elke dag op steunen.
Bronnen: elDiario.es